Pierwsze hospicjum dziecięce w Polsce
Historia pediatrycznej opieki paliatywnej w Polsce sięga roku 1994. Właśnie wtedy dr Tomasz Dangel założył Warszawskie Hospicjum dla Dzieci. Marzeniem dr. Dangla było zapewnienie nieuleczalnie chorym dzieciom możliwości powrotu do domu, gdy pobyt w szpitalu nie ma już sensu i przedłużanie go może być jedynie źródłem cierpienia. W ten sposób powstało pierwsze w Polsce hospicjum domowe dla dzieci, a jednocześnie pionierski i unikalny w skali Europy model pediatrycznej domowej opieki paliatywnej.
Tworząc model pediatrycznej opieki paliatywnej, dr Dangel odwoływał się do myśli dr. Janusza Korczaka, który sformułował koncepcję praw dziecka: prawo dziecka do śmierci, prawo dziecka do dnia dzisiejszego i prawo dziecka, by było tym, czym jest. Dziecko-pacjent traktowane ma być zawsze podmiotowo, z szacunkiem dla jego odrębności i autonomii.
Ochrona godności nieuleczanie chorego dziecka, dbanie o komfort małego pacjenta oraz holistyczny charakter opieki – to główne filary, na których zbudowane zostało Warszawskie Hospicjum dla Dzieci. Wysiłek całego zespołu hospicyjnego – lekarzy, pielęgniarek, fizjoterapeutów, psychologów, pracowników socjalnych, koncentruje się na jakości życia, niezależnie od jego długości. Dobro pacjenta zawsze stawiane jest na pierwszym miejscu, a jego życie ma być jak najlepsze – aż do końca.
Ogromna determinacja dr. Tomasza Dangla sprawiła, że stworzony przez niego model pediatrycznej domowej opieki paliatywnej zaszczepiony został w ośmiu placówkach hospicyjnych, które powstały w innych regionach Polski, dzięki finansowemu i merytorycznemu wsparciu Fundacji Warszawskie Hospicjum dla Dzieci. Hospicja te działają do dziś, służąc małym pacjentom i ich rodzinom.
